راستش اینبار میخواهم یک جواب کلی و اساسی به مهمترین  سوال شما دوستان و همراهان بدهم! سوالی که هزاران بار از خودتان می پرسید! و طبیعتا در نظرات و پیام های شما، این سوال را مکررا می بینم!
آیا من موفق میشم! چه کار کنم که موفق بشم!؟
دوستان عزیز هیچ پزشک،مهندس و یا هر فرد موفقی ،موجودی خاص با توانایی های خاص مادرزادی و خدادادی نیست.
سوال : ولی اگر این چنین است، چرا تمام دانش آموزان موفق به قبولی نمی شوند؟
پاسخ: چون نمی خواهند!!!
پاسخی ساده! شاید خنده دار! ولی باید بگویم که اصلا خنده دار و ساده نیست!
خواستن ، مساله این است.
خواستن با رویا پردازی، خیال و توهم و هوس چیزی را در سر داشتن ،فاصله ای دارد از زمین تا آسمان!
خواستن چیزی یعنی خواستنش با تمام سلول های بدنت!خواستن چیزی یعنی عاشقش شدن! می دانید عاشقی چیست! حال عاشق را درک کرده اید! عاشق بجز عشقش به چیزی فکر نمی کند! میان دوستان و خانواده هست ولی حواسش جای دیگری است! تمام حواسش به این است که چیزهای معمولی و همیشگی او را از هدفش دور نکند! بازی های بچهگانه را بکلی فراموش می کند! هر صدایی توجهش را جلب نمیکند! فقط و فقط به دنبال راهی است برای رسیدن به هدفش! بی خستگی میرود که نه می دود!
وقتی چیزی را این گونه خواستی!
برایش تلاش میکنی! خواب از سرت می پرد! خمیازه نمی کشی!وقت ناهارت را فراموش میکنی!انگار هوشت زیاد می شود! و حال حافظه ات هم خوب می شود!
به راحتی موفق می شوی!
حتی!
خودت هم نمی فهمی چطور موفق شده ای!
فقط باید بخواهی! یک خواستن جدی! خواستنی از جنس عاشقی!
مطمن باش هر چیزی را این گونه خواستی، به دستش می آوری،قبولی دانشگاه که بچه بازی است!
در زندگی قبول می شوی!

ادامه مطلب

یک سوال خیلی وقتها در ذهن پزشکها و گاه بین پزشکها وقتی با هم درد ودل میکنند  پرسیده  میشه ؛ "آخه این راه بود ما امدیم!؟آخه این چه انتخابی بود !؟" سوالی تکراری که همیشه هست ولی بعضی  وقتا فراموش میشه و بعد از چند وقت با رخ دادن یک اتفاق تو زندگیت دوباره به ذهنت راه باز میکنه و مدتی ذهنت رو درگیر میکنه. شاید چند عامل باشه که باعث میشه این سوال پیش بیاد اول اینکه بچه های پزشکی زمان کنکور جز بهترین ها هستند پس با توجه به  رتبه های خوبشون گزینه های دیگری هم واسه انتخاب دارن یعنی اینکه اونها هستند که رشته رو انتخاب میکنند نه اینکه مثل خیلی افراد یه کنکوری میدن و هر رشته ای اسمشون درامد خوش آمد! و بسم الله  . این موقعیت حق انتخاب گاهی انسان رو تو دوراهی قرار میده  مثلا پزشکی یا دندانپزشکی! دو راه کاملا متفاوت که هیچ ربطی بهم ندارند! دو زندگی کاملا مجزا . مساله بعدی راه طولانی و پر از پیچ و خمی است که باید طی بشه اون هم تو حساس ترین و پر اتفاق ترین سالهای زندگی انسان ! واینکه سالها باید بی پولی و شرایط بد اقتصادی رو تجربه کنی، باید خودت رو اماده کنی از شهر دوران  کودکی و خانواده ات دل بکنی و گاهی شاید بخاطر کارت هیچ وقت دیگه نتونی برگردی به شهرت !؟ خیلی از همکاران من سالهاست دور از خانواده هاشون زندگی میکنن شاید اخرین باری که تو شهرشون بودن 18 سالگیشون  بوده و بعد اون همش بین شهرها و استانهای مختلف در رفت و امد هستند. خیلی از همکاران خانم چون مشغول تحصیل هستند و دیر ازدواج میکنند برای بچه دار شدن مشکل پیدا میکنن و تازه بعد از بدنیا اومدن بچه هاشون با توجه به شغلشون مشکل بزرگ کردن بچه ها رو خواهند داشت اکثر پزشکها بچه هاشون تو دوران طرح و وقتی در شهری دور از خانوادهاشون هستند بدنیا میاد .و شاید از خانوادشون کسی نباشه کمک  حالشون باشه یا وقتی کارت طوری باشه که جمعه، عید ، تعطیل و غیر تعطیل، شب و روز نداشته باشه خیلی وقتا واسه خانوادت وقت نخواهی داشت . گاهی وقتها تو مهمترین مناسبتهای فامیلی تو نیستی وقتی هم هستی فکرت جای دیگست. و یا وقتی میرسی که خیلی دیره!!! بله !  اینها شاید قسمتهایی از  مسایل شخصی زندگی یک پزشک  باشه که باعث میشه این سوال در ذهنت بیاید که چرا پزشک شدم و این راه رو انتخاب کردم! ولی جالب اینکه اکثر پزشکها باز هم اگه به دوران کنکور خود برگردند باز هم همون انتخابی رو میکنند که در دروان جوانی و نوجوانی کردند.چرا ......ادامه دارد

قبل از نوشتن ادامه حکایت پیش خودم گفتم کمی در مورد بعضی مراحل تحصیل طب بیشتر توضیح دهم یکی از دوره های زیبا و خاطره انگیز
دوره ی اینترنی است  دوره ای که دانشجو در بیمارستانهای مختلف بخش های مختلف طب عمومی (همانند:داخلی،اطفال،جراحی،زنان،و....) را بصورت عملی تمرین همراه با اموزش خواهد کرد. این آموزش همراه با طبابت تحت نظر مستقیم رزیدنت یا همان دستیار تخصصی و اساتید آن بخش خواهد بود.اینترن در هر بخش تعدادی کشیک یا شیفت دارد که تعداد انها متناسب با نوع بخش و تعداد اینترنهای آن ماه خواهد بود.گاه تعداد این کشیک ها زیاد همراه با شب بیداریهای فراوان خواهد بود.البته ذکر این نکته خالی از لطف نیست که بدانید معنی کشیک چیست!؟(فرهنگ فارسی معین (کِ) [ تر. ] (اِ.) پاسبانی ، نگهبانی).به طور مثال شما صبح روز شنبه ساعت هفت صبح وارد بخش مربوطه می شوید در مورنینگ ریپورت(گزارش صبحگاهی) شرکت کرده بعد از آن راند بخش(ویزیت بیماران همراه اساتید)  را خواهید داشت.بعد اینترنها به گروهای مختلف تقسیم می شوند عده ای همراه استاد به درمانگاه یا اطاق عمل میروند عده ای به اورژانس یا گاهی همه در کلاس برای ارایه ژورنال یا مقاله جمع میشوند..خلاصه تاپایان وقت اداری همه مشغول کار خواهند بود.عصر اینترن معظم شیفت به پاویون (خوابگاه مخصوص دانشجویان بیمارستان)میرود و برنامه شیفت را با هم شیفتیهایش تقسیم میکند.یکی مسول بخش یکی اورژانس و.... خلاصه این امر تا صبح فردا ادامه خواهد داشت.فردا صبح اینترن شیفت به خانه نمیرود!!! بلکه مثل یک روز عادی به ادامه ی کارهای روزانه اش میپردازد تا پایان کار بخش که معمولا دو یا دو نیم عصر است..در دوره ی اینترنی اینترن اجازه خودسرانه و مستقل درمان را ندارد و معمولا کاراها با راهنمایی دستیاران و اساتید آنکال صورت می گیرد، البته کارهای مقدماتی و دستورات ابتدایی را معمولا اینترنها انجام می دهند ولی در موارد مهم حتما باید دستورات درمانی به اطلاع مافوق برسد.از کارهای معمول اینترنها اعزام بیماران بدحال است که اینترن موظف است بیماران را در امبولانس تا بیمارستان مقصد همراهی کند.یا در اورژانس وظیفه ویزیت بیماران، اخذ شرح حال و شروع روند درمانی را به عهده دارد.
یک نکته ی مهم در دوران تحصیل طب وجود نظام و دیسیپلین بسیار سخت در بخش هاست.به این معنی که همانند نظام ارتش سلسه مراتب بسیار مهم است و مافوق حرف اول و آخر را میزند.رزیدنت ارشد یا سال بالا گاه بخاطر قصور سال پایین تر ها را تنبیه میکند. بطور مثال برای فرد متخلف شیف اضافه نوشته می شود و....!!! سلسله مراتب در طب از پایینترین رده تا بالاترین به این شرح است.استاجر،اینترن،رزیدنت سال۴،۳،۲،۱،فلوشیپ یا دستیار فوق تخصص،استاد.در این سلسله مراتب تبعیت از مافوق الزامی است.
در پایان هر بخش امتحان برگزارشده و دوره به اتمام میرسد.

ادامه مطلب